Temperament jest zbiorem wrodzonych, biologicznych cech. Jego istotę stanowi uczuciowość, w dwóch głównych aspektach: stopnia reagowania i siły napędu. Ponieważ jest to kwestia uwarunkowań genetycznych i wiąże się z twoimi odziedziczonymi cechami, trudno jest go modyfikować, manipulować nim lub go zmieniać. W ten czy inny sposób ta tendencja zawsze pozostanie w twojej osobowości i będzie warunkować twoje reakcje.
Dlaczego tak brzydko je nazwano?
Mamy 4 podstawowe typy zachowań i niestety psychologia „przydzieliła im” pejoratywne nazwy. Nie podobają mi się. Nie akceptuję ich. Wzbudzają zniesmaczenie, niechęć. Nie dziwi więc fakt, że pomimo niezwykłej ważności i wpływu temperamentu na całe nasze życie, niechętnie sięgamy do tej wiedzy. Ja czuję się obrażana czytając te nazwy i jestem przekonana, że tak reaguje większość z nas, zwłaszcza osób wrażliwych.
Na szczęście, TYLKO zastępując nazwy podstawowymi 4 kolorami, otwiera się niezwykła i przyjazna przestrzeń do poznania siebie, zrozumienia innych i nauczenia się bardziej empatycznej komunikacji.
A jednak środowisko…
Jeżeli chcemy lepiej zrozumieć samych siebie, to należy przyjrzeć się społecznościom, w których dorastamy i żyjemy. To dopiero życie wśród innych ostatecznie kształtuje naszą osobowość i pozwala ją uzewnętrznić.
„W sprzyjających warunkach tkwiące w jednostce zasoby energii bywają zużytkowane do zrealizowania jej wszystkich możliwości (…)
Zależnie od indywidualnych uzdolnień i skłonności, a także od warunków, w jakich upłynęły wcześniejsze i późniejsze okresy życia, człowiek staje się:
- łagodniejszy lub surowszy
- bardziej ostrożny lub bardziej ufny
- bardziej lub mniej na sobie polegający
- nabiera natury refleksyjnej lub bardziej zwróconej ku aktywności zewnętrznej
- a przede wszystkim rozwija swoje naturalne zdolności” – Rozwój według K. Horney
INSPIRUJĄCY/ DOMINUJĄCY/ ANALITYCZNY/STABILNY
